“Ik kan er enorm van genieten wanneer mijn pleegzoon bij me op de bank kruipt en tegen me aan komt hangen. Dat zijn heel bijzondere momenten en laat zien dat het kind zich ook echt veilig voelt bij ons”, vertelt Frank (48). Samen met Daniëlle (47) is hij al jaren actief in de pleegzorg en hebben ze meerdere pleegkinderen in huis gehad. Naast hun eigen dochter hebben ze momenteel een pleegzoon van 12 jaar.

Kinderwens

De interesse voor pleegzorg ontstond bij Frank en Daniëlle ruim 15 jaar geleden. Op dat moment hadden ze geen vooruitzicht op een toekomst met een eigen kind. Ze zijn gaan kijken naar adoptiemogelijkheden in het buitenland. Ze kwamen echter vrij snel tot het besluit om de kinderwens dichter bij huis te zoeken. Hierbij zijn ze in contact gekomen met Pactum. Uiteindelijk hebben ze samen toch nog een dochter mogen krijgen. Ondanks dat het traject rondom de pleegzorg hierdoor tijdelijk op een laag pitje kwam te staan, bleef hun wil hiervoor bestaan.

Goede matching

“Een aantal jaar na de geboorte van onze dochter hebben we ons weer aangemeld bij Pactum. Het eerste gesprek met Pactum hebben we als ontzettend prettig ervaren”, vertelt Frank. Het proces vanuit Pactum bestaat uit verschillende fases. Denk aan een kennismakingsgesprek, voorlichting, bijeenkomsten, trainingen en uiteindelijk een goedkeuring. Bij de plaatsing wordt nauwkeurig gekeken wat het beste past bij zowel het kind als het gezin waarin het terecht komt. “De diversiteit onder pleegkinderen is enorm, waardoor een goede matching gewoon heel belangrijk is.”

Hechten aan een kind

Toen Daniëlle en Frank hun pleegzoon in huis kregen, was het een kindje van een paar weken oud. Het is per kind afhankelijk hoeveel informatie de pleegouders meekrijgen. Zo wisten Frank en Daniëlle vrijwel alleen de naam. Ondanks het gebrek aan achtergrondinformatie, hechtten ze zich snel aan het kind. Zo’n hechtingsproces kan vanuit een pleegkind vaak moeizamer verlopen, vooral als het kind al wat ouder is. Een kind dat geplaatst wordt in een pleeggezin komt meestal uit een problematieke omgeving en neemt zijn eigen rugzakje mee. “Je moet je echt kunnen verplaatsen in het pleegkind. Wat maakt nou dat het kind een bepaald soort gedrag vertoont?’’ legt Daniëlle uit.

Oordeel

“Een van de mooiste dingen aan de rol van pleegouder is dat je echt stappen ziet bij zo’n kind. Dat hij ondanks zijn beperkingen toch heeft kunnen bereiken waar die nu staat en dat jij daarin mee hebt kunnen helpen”, vertelt Daniëlle trots. Het is echter niet altijd even makkelijk. Niet alleen op het gebied van de - vaak toch wel intensieve - zorg. Maar ook het harde oordeel van omstanders kan zwaar vallen. “Er zijn situaties waarin je veel onbegrip vanuit de buitenwereld te horen krijgt. Er hangt al snel een oordeel over een kind en dat kan erg frustrerend zijn” deelt Daniëlle uit ervaring. Ook Frank kan zich hierin vinden: “Als pleegouder moet je goed in je schoenen kunnen staan. Je krijgt te maken met meerdere meningen over je situatie, het pleegkind of hoe je iets als pleegouder zou moeten doen. Het enige wat je kunt doen is je hart volgen, anders houd je het niet vol.” 

Ander gedrag

Op de vraag of het gezin helemaal eigen voelt, antwoorden Frank en Daniëlle beiden volmondig ja. Wel kaarten ze aan dat het belangrijk is dat pleegouders zich goed bewust blijven dat het kind niet van hen is. “Doordat het pleegkind biologisch niet van jou is, herken je jezelf ook niet altijd in het kind. Je moet flexibel zijn om bepaalde gedragingen te kunnen plaatsen en daar ook mee om te kunnen gaan. Als je daarvoor open staat, voelt het al heel snel eigen. Het kind leert van ons, maar wij leren ook zeker van het kind” vertelt Frank.

Meerdere partijen betrokken

Bij de opvoeding van een pleegkind krijg je als pleegouder te maken met diverse externe partijen. “Het is fijn dat er instanties zijn zoals Pactum en Bureau Jeugdzorg. Dat je weet dat je het niet alleen hoeft te doen. Als wij ergens tegenaan lopen, weten we waar we terecht kunnen. Je kunt altijd vragen stellen, altijd bellen. De ondersteuning daarin is erg goed” benadrukt Daniëlle. Daarnaast onderhouden pleegkinderen in veel situaties het contact met hun biologische ouder(s). “De biologische moeder van onze pleegzoon is heel blij met ons en spreekt vaak haar waardering hiervoor uit. Het is fijn als je dat kunt bereiken met de biologische ouder. Dat het gewoon goed voelt en dat je dingen kunt afspreken met elkaar. Want die mogelijkheid is er.”

Iets betekenen

De rol van pleegouder is een grote verantwoordelijkheid, waar zeker niet te makkelijk over moet worden gedacht. Maar spijt of twijfel, dat hebben Daniëlle en Frank nooit ervaren. “We zijn begonnen met pleegzorg omdat het dichtbij ons stond. En daaruit voortgekomen is dat wij iets wilden doen voor de maatschappij” vertelt Frank. “Het is niet zo dat je met pleegzorg alleen je eigen gezin compleet wilt maken. Je wilt echt iets betekenen in de maatschappij en dan specifiek voor het jonge kind” vult Daniëlle aan.

Jezelf leren kennen

Ondanks alle geweldige pleeggezinnen in Nederland, zijn er nog steeds genoeg kinderen voor wie nog geen geschikt gezin is gevonden. Jongeren en kinderen die dringend hulp nodig hebben. “Wij raden het andere gezinnen zeker aan om een pleegkind in huis te nemen. Absoluut”, zegt Frank. Naast een grote bijdrage aan de ontwikkeling van een kind, is het ook een verrijking van je eigen ik. Frank licht toe: “Je leert jezelf beter kennen. Het inleven in andere mensen, het horen van problematieken en het zien van hoe kinderen vooruitgaan of juist niet. Dit alles heeft mij persoonlijk zoveel inzichten gebracht in het leven en dat vind ik erg waardevol.” 

,,Een van de mooiste dingen aan de rol van pleegouder is dat je echt stappen ziet bij een kind.''

- Daniëlle