Het pleeg- en zorggezin van Esther en Leon

In het Limburgse platteland ligt een tuinbouwbedrijf met een warm hart, waar liefde, zorg en betrokkenheid samenkomen. Esther en Leon zijn niet alleen trotse eigenaren van een bloeiend tuinbouwbedrijf en een gezellige boerderijwinkel, maar ze vervullen ook een bijzondere rol als zorggezin.

Ze openen hun deuren en harten voor kinderen en jongeren die om welke reden dan ook tijdelijk niet thuis kunnen wonen. Of het nu gaat om crisisopvang voor een jong kind of om een jonge (aanstaande) moeder, bij Leon en Esther zijn ze van harte welkom. Hoelang dat verblijf dan gaat duren maakt het stel niet zoveel uit. Leon: "We willen voorkomen dat ze steeds weer worden doorgeplaatst, vooral omdat velen van hen al te kampen hebben met hechtingsproblemen. Een keer heeft het zelfs 17 maanden geduurd."

Kijken wat bij je past

Hoewel het gezin nu specifiek kiest voor jongere kinderen en jonge moeders, heeft het gezin in het verleden ook jongeren van het PEL-traject opgenomen. Tijdens dit traject verblijven jongeren die thuis zijn vastgelopen eerst een aantal maanden in het buitenland en vervolgens – voordat ze terugkeren naar hun oude omgeving – een aantal maanden in een zorggezin in Nederland. Tegenwoordig gebruiken Esther en Leon de appartementen op hun erf voor moeder-kind trajecten. Hier kunnen jonge moeders gedurende 9 maanden tot één jaar wonen en leren ze hoe ze voor hun kind kunnen zorgen en zelfstandig kunnen worden. Esther: “Het is belangrijk dat je kiest voor het type jongeren of kinderen dat bij je past, want het kan ook best veel van je vragen.”

Verschil met pleeggezin

Leon: “Het voordeel van een bedrijf aan huis is dat er altijd iemand is bij wie de kinderen terecht kunnen en we ze regelmaat kunnen bieden. Esther doet heel veel met de kinderen en ik spring bij. We doen het samen.” Met elkaar, maar ook met Pactum. Esther en Leon krijgen intensieve ondersteuning vanuit Pactum, zowel telefonisch als in huis. De begeleiding en coaching van het gezin en de behandeling van de jongere zijn met name de grote verschillen met pleegzorg. Het gaat hier echt om een behandeling van het kind of de jongere en om weer terugwerken naar huis, zelfstandigheid of een pleeggezin waar hij of zij vervolgens langdurig kan verblijven. Naast zorgouder is het stel ook pleegouder van een pleegdochter die al vanaf jonge leeftijd bij hen woont. Leon: “De band met een pleegkind is anders dan met een kind in het zorggezin. Pleegkinderen blijven over het algemeen voor een langere periode, wat ervoor zorgt dat je ook een intensere band met elkaar hebt.

Vanuit gevoel

Het zorggezin biedt niet alleen onderdak, maar ook liefde, geborgenheid, structuur en de alledaagse dingen die een thuis speciaal maken, zoals samen eten. Esther legt uit: "We handelen vooral vanuit ons gevoel, iets wat veel van deze jonge moeders die bij ons komen misschien niet hebben. Ze hebben vaak geen fijne jeugd gehad en weten misschien niet eens hoe ze voor een kind moeten zorgen. Maar ze willen het graag anders doen voor hun eigen kinderen. Ook al vinden ze het soms moeilijk om bij ons te komen, ze kiezen er zelf voor om hun kind een andere toekomst te kunnen bieden."

Keuze van het hele gezin

Als je Esther en Leon vraagt wat het leukste is van het zijn van een zorggezin, moeten ze beiden lachen. “Heb je even?” Maar al snel zijn ze eruit en geven ze aan dat ze het mooi vinden om te zien dat kinderen en jonge moeders bij hen in korte tijd positieve stappen maken en meer ontspannen zijn. Ook hun eigen kinderen zijn enthousiast over het zijn van een zorggezin. Esther: “Als we een telefoontje krijgen dat er een nieuw kindje komt zijn ze helemaal blij”. Een zorggezin moet echt een keuze zijn van het hele gezin, het heeft ook impact op het hele gezin. Esther en Leon benadrukken dat zorggezin zijn veel voldoening geeft, maar dat het ook uitdagend kan zijn.

We verwachten geen dankbaarheid

Of de kinderen zelf het verblijf bij ons als iets positief zien, is moeilijk te zeggen. Zij komen meestal bij ons in een voor hen zware periode en daarnaast blijven ze loyaal aan de ouders. Misschien dat ze het op latere leeftijd meer waarderen. Ze krijgen in ieder geval allemaal een fotoboekje mee. Leon: “We verwachten ook geen dankbaarheid. We zien wanneer een kind wel of niet lekker in zijn vel zit en meestal weten we ook wel waarom dat zo is.” Of kinderen later nog in contact blijven, laten ze over aan de kinderen. Als er behoefte aan is, dan staat hun deur altijd open. Is dat niet zo, dan is het ook goed. Esther: “Ons eerste zorggezinkind, één van een tweeling, kwam onlangs nog eens langs. Ook heeft hij nog app contact met onze eigen kinderen. En met alle jonge moeders heb ik nog contact. Ook hebben we nog wel eens contact met de (pleeg)ouders van de kinderen die tijdelijk bij ons hebben gewoond. Dat geeft een mooie band.”