Ook in deze regio zijn er kinderen die dringend een warme plek nodig hebben. Ze zijn op zoek naar een gezin waarin ze liefdevol kunnen opgroeien. In de week van de Pleegzorg zetten we deze gezinnen in de schijnwerpers. “Als pleeggezin kun je zoveel betekenen voor een kind, daar heb je geen idee van”, zegt Danny Hommen, pleegzorgmanager bij Pactum. Hij hoopt dat meer mensen het licht op groen zetten voor een pleegkind.

Het echtpaar Annemarie en John Lutgens spreekt uit eigen ervaring. Ze dragen zorg voor tweepleegkinderen, een jongen en een meisje. “Zelf konden we geen kinderen krijgen. Maar we hadden zoveel liefde te geven. De keuze om pleegouders te worden, maakten we vanuit ons hart.” Jeremy (inmiddels 25) kwam als baby bij hen wonen, Noa (11) vanaf haar achtste. “Ze wonen bij ons omdat hun eigen ouders niet voor ze konden zorgen. We hebben die twee echt in ons hart gesloten. Het voelt alsof het onze eigen kinderen zijn.”

Tijdelijk kan ook

Het stel vangt ook af en toe baby’s en kinderen op in noodsituaties. Dat is meestal maar tijdelijk. Zo ging het ook bij pleegdochter Noa. “Ze kwam binnen als een schuchter, angstig meisje. Eerst voor een paar weken, maar ze paste zo goed in ons gezin dat ze mocht blijven. Je kent haar nu niet meer terug. Het is een heerlijk spontaan en aanhankelijk kind. Noa en Jeremy kunnen goed met elkaar opschieten, ondanks het grote leeftijdsverschil. Ze zien elkaar echt als broer en zus.”

Goede begeleiding

Het pleegouderschap is Annemarie en John geen moment tegengevallen. “We genieten elke dag van de aandacht en liefde die we Noa en Jeremy kunnen geven. Het is mooi om ze te zien groeien, fysiek en mentaal. Natuurlijk zijn er ook uitdagingen. Een pleegkind heeft altijd een rugzakje. Je moet ze bijvoorbeeld naar therapie brengen, er zijn gesprekken met pleegzorg, maar dat hebben we er graag voor over. We krijgen goede begeleiding vanuit Pactum. Als je ergens mee zit, dan zijn ze er meteen voor je. Nu we boven de vijftig zijn, zeggen we: het is goed zo, ons gezin is compleet.”

,,De keuze om pleegouders te worden, maakten we vanuit ons hart.”

- Annemarie en John